മാക്സിമില്ല്യൻ കോൾബെ (കവിത) ഞാൻ ഫ്രാൻസിസെക് ! നാസി കോൺസെൻട്രേഷൻ ക്യാമ്പിൽ പട്ടിണി മരണത്തിനു വിധിക്കപ്പെട്ട പത്തു പേരിൽ ഒരാൾ!! എനിക്കു പകരക്കാരനായി മരിക്കാൻ വന്ന മാക്സിമില്ല്യൻ കോൾബെയെ ഞാൻ ദൂരെ നിന്നു കണ്ടു.. ഇരയെ കിട്ടിയ ചെന്നായ്ക്കളെ പോലെ, പട്ടാളക്കാർ അദ്ദേഹത്തെ അടിക്കുകയും കളിയാക്കുകയും ചെയ്യുന്നതു കണ്ടു ഞാൻ കണ്ണുകൾ പൊത്തി; അപ്പോൾ, പീലാത്തോസിന്റെ മുമ്പിൽ നില്ക്കുന്ന ഈശോയുടെ ദിവ്യരൂപം എന്റെ മനസ്സിന്റെ കണ്ണാടിയിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു .. മരണം പോലെ ഇരുണ്ട തടവറയിൽ നിന്ന് സങ്കീർത്തനങ്ങളും പ്രാർത്ഥനാഗീതങ്ങളും ഒരു വിദൂരഗാനം പോലെ കേൾക്കാമായിരുന്നു; പോകെപ്പോകെ, അവ നേർത്തു നേർത്ത് ഇല്ലാതായി .. വിഷം നിറച്ച [...]

മാപ്പ് !പലവുരു പറയേണ്ട വാക്ക്..പറയുമ്പോൾ ചവർപ്പുള്ള,പറഞ്ഞാൽ മധുരിക്കുന്ന,നെല്ലിക്കാ പോലുള്ള വാക്ക്!എപ്പോഴും നമ്മൾ ആരെയെങ്കിലുമൊക്കെ മുറിപ്പെടുത്തുന്നു;പിഴയെന്നും കുറ്റമെന്നും തെറ്റെന്നുംമടികൂടാതെ, മനം നൊന്തു പറയണംകൈയ്യാലേ വരും തെറ്റുകൾ..അറിയാതെ പറയും വാക്കുകൾ..അകമേ നിറയും ദുഷ്ചിന്തകൾ..സൃഷ്ടിയുടെ ദുരവസ്ഥയാണത് 😢മാപ്പ് ..

കുട്ടികൾ പൂക്കളെപ്പോലെയാണ്, അതിമനോഹരവും അതിലേറെ ലോലവുമായ പനിനീർ പൂക്കളെപ്പോലെ! ഋതുഭേദങ്ങളിൽ, പൂമൊട്ടുകൾ മെല്ലെ മെല്ലെ വിടരുകയും അവയുടെ പരിമളം കാറ്റിൽ പടർന്നൊഴുകുകയും ചെയ്യുന്നതു പോലെ, കുട്ടികൾ കാണെ,ക്കാണെ വലുതാകുകയും ജിജ്ഞാസയുടെ ചിറകുവിടർത്തി അറിവിന്റെ ചക്രവാളസീമകൾ തിരഞ്ഞു പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.. അധ്യാപകൻ തോട്ടക്കാരനെപ്പോലെയാണ്, അറിവിന്റെ കനി നിറയുകയാൽ സ്വയം താഴ്ന്ന അഹം ബോധവും അനുഭവങ്ങൾ പകർന്ന കനിവിന്റെ നനവുമുള്ള തോട്ടക്കാരനെപ്പോലെ! കൗതകത്തോടും ആശ്ചര്യത്തോടും കൂടെ അയാൾ പൂക്കൾക്കു പരിചരണം നൽകുന്നു; അവയുടെ സൗരഭ്യം എങ്ങും പരിലസിക്കുന്നത് അയാൾ കിനാവു കാണുന്നു; പൂക്കളുടെ പുഞ്ചിരിയാണ് അയാളുടെ സായൂജ്യം! Happy Teachers Day