പണ്ടൊക്കെ, കാരിരുമ്പു പോലെ ഉറച്ചതായിരുന്നു നമ്മുടെ സൗഹൃദം; ആ സൗഹൃദത്തിന്റെ കണ്ണികൾ ഓരോന്നായ് അകന്നകന്നു പോയതെങ്ങനെയാണ്? പണ്ടൊക്കെ, കഞ്ഞിയും തേങ്ങാ ചമ്മന്തിയും കടുമാങ്ങാ ഉപ്പിലിട്ടതും പോലെ രുചികരമായിരുന്നു നമ്മുടെ കൂടിച്ചേരലുകൾ; ആ കൂടിച്ചേരലുകളുടെ ഉപ്പ് ഉറകെട്ടു പോയതെപ്പോഴാണ്? പണ്ടൊക്കെ, മരപ്പൊത്തിൽ നിന്നു കണ്ടെടുത്ത തേനടകൾ പോലെ മധുരവും പരിശുദ്ധവുമായിരുന്നു നമ്മുടെ സ്നേഹം; ആ മധുരസ്നേഹത്തേനടയിൽ കാപട്യത്തിന്റെ കയ്പുനീർ കലർത്തിയതാരാണ്? പണ്ടൊക്കെ, കുയിൽപ്പെണ്ണിന്റെ ഗാനവും നമ്മുടെ മറുപാട്ടിന്റെ ഈണവും നന്നായി ശ്രുതി ചേർന്നു നിന്നിരുന്നു; ഇന്ന് ആ കുയിൽനാദവും നമ്മുടെ കുസൃതിപ്പാട്ടും എവിടെ പോയ്മറഞ്ഞു? പണ്ടൊക്കെ, നമ്മളൊന്നിച്ചൊരു പുഴയുടെ കുളിരായ് മെല്ലെ മെല്ലെ ഒഴുകിയിരുന്നു; ഇന്നു ‘ഞാനും’ ‘നീയു'മായ് നമ്മൾ [...]

വിമലേ,നിൻ കമനീയമാം കൺകളിൽ മിന്നിവിളങ്ങിനില്പതേതൊരു തേജസ്സിൻ വെള്ളിവെളിച്ചം?പുൽക്കുടിലിൽ വിരിഞ്ഞു പരിലസിച്ചതാം വിശുദ്ധനിലാവിൻ പ്രോജ്ജ്വലപ്രകാശമോ?ധന്യേ,നിൻ തേനോലും വാക്കിൽ തുള്ളിത്തുളുമ്പി നില്പതേതൊരു കനിവിൻ മായാവിലാസം?കാനായിലെ കല്ല്യാണവിരുന്നിൽ നുരഞ്ഞതാം പുതുവീഞ്ഞിൻ അത്ഭുതലഹരിയോ?അമ്മേ,നിൻ ഹൃദയധമനികളിൽ തിങ്ങിവിങ്ങിനില്പതേതൊരഭൗമ വികാരവായ്പിൻ രാഗപരാഗം?വചനവിത്തുകൾ മൊട്ടിട്ടുല്ലസിപ്പതിൻഹർഷാരവങ്ങളോ?അതോ,വ്യാകുലസമുദ്രത്തിരമാലകൾ തൻശോകസാന്ദ്ര സംഗീതധാരയോ?

മൂന്നിഞ്ചു നീളത്തിൽ നാവ്, എല്ലി,ല്ലാതുള്ളൊരു സൂത്രം, എല്ലു പൊടിക്കുവാൻ പോലും കെല്പുള്ള യന്ത്ര,മീ നാവ്! എത്ര വട്ടം ചിന്തിച്ചാലും ഏറെ പിഴയ്ക്കുന്ന നാവ്, തുമ്പത്തു വന്നൊരു വാക്ക് തീ പോലെ തുപ്പുന്ന നാവ്! പണിതുയർത്തുന്നതു നാവ്, തച്ചുടയ്ക്കുന്നതും നാവ്, തൈലം പൂശുന്നൊരു നാവ്, വാളായ് മുറിപ്പതും നാവ്! സത്യം മൊഴിഞ്ഞിടും നാവ്, പൊഴി പറയുന്നതും നാവ്, സ്തുതി പാടിടുന്നൊരു നാവ്, പഴി പറയുന്നതും നാവ്! ശിഷ്ടന്ന,നുഗ്രഹം നാവ്, ദുഷ്ടനു ശാപമാം നാവ്, അർത്ഥം പകർന്നിടും നാവ്, വ്യർത്ഥം പുലമ്പിടും നാവ്! മോണ തൻ മതിലു തകർത്ത്, പല്ലിന്റെ വേലി പൊളിച്ച്, ചാടി വരുന്നവൻ നാവ്, ഹെന്റമ്മോ! നാവൊ,രുമ്പെട്ടോൻ!! മൊഴികളെ [...]