നാഥൻ തന്നുടെ വിളി കേട്ട് വിള കൊയ്യാനായ് വന്നവരേ, പൗരോഹിത്യ ശുശ്രൂഷ വൃതമായ് ചങ്കിൽ ചേർത്തവരേ, നിറകതിർ തിങ്ങണ പാടങ്ങൾ തിരഞ്ഞു പോകുക സാമോദം, കതിർമണി,യൊന്നും കളയാതെ അറുത്തെടുക്കുക കറ്റകളായ് ! വചനം പാത തെളിക്കട്ടെ, സ്നേഹം കാറ്റായ് വീശട്ടെ, പ്രാർത്ഥന,യാകും പാഥേയം ഉയിരേകട്ടെ നാൾതോറും ..

പണ്ടൊക്കെ, കാരിരുമ്പു പോലെ ഉറച്ചതായിരുന്നു നമ്മുടെ സൗഹൃദം; ആ സൗഹൃദത്തിന്റെ കണ്ണികൾ ഓരോന്നായ് അകന്നകന്നു പോയതെങ്ങനെയാണ്? പണ്ടൊക്കെ, കഞ്ഞിയും തേങ്ങാ ചമ്മന്തിയും കടുമാങ്ങാ ഉപ്പിലിട്ടതും പോലെ രുചികരമായിരുന്നു നമ്മുടെ കൂടിച്ചേരലുകൾ; ആ കൂടിച്ചേരലുകളുടെ ഉപ്പ് ഉറകെട്ടു പോയതെപ്പോഴാണ്? പണ്ടൊക്കെ, മരപ്പൊത്തിൽ നിന്നു കണ്ടെടുത്ത തേനടകൾ പോലെ മധുരവും പരിശുദ്ധവുമായിരുന്നു നമ്മുടെ സ്നേഹം; ആ മധുരസ്നേഹത്തേനടയിൽ കാപട്യത്തിന്റെ കയ്പുനീർ കലർത്തിയതാരാണ്? പണ്ടൊക്കെ, കുയിൽപ്പെണ്ണിന്റെ ഗാനവും നമ്മുടെ മറുപാട്ടിന്റെ ഈണവും നന്നായി ശ്രുതി ചേർന്നു നിന്നിരുന്നു; ഇന്ന് ആ കുയിൽനാദവും നമ്മുടെ കുസൃതിപ്പാട്ടും എവിടെ പോയ്മറഞ്ഞു? പണ്ടൊക്കെ, നമ്മളൊന്നിച്ചൊരു പുഴയുടെ കുളിരായ് മെല്ലെ മെല്ലെ ഒഴുകിയിരുന്നു; ഇന്നു ‘ഞാനും’ ‘നീയു'മായ് നമ്മൾ [...]

വിമലേ,നിൻ കമനീയമാം കൺകളിൽ മിന്നിവിളങ്ങിനില്പതേതൊരു തേജസ്സിൻ വെള്ളിവെളിച്ചം?പുൽക്കുടിലിൽ വിരിഞ്ഞു പരിലസിച്ചതാം വിശുദ്ധനിലാവിൻ പ്രോജ്ജ്വലപ്രകാശമോ?ധന്യേ,നിൻ തേനോലും വാക്കിൽ തുള്ളിത്തുളുമ്പി നില്പതേതൊരു കനിവിൻ മായാവിലാസം?കാനായിലെ കല്ല്യാണവിരുന്നിൽ നുരഞ്ഞതാം പുതുവീഞ്ഞിൻ അത്ഭുതലഹരിയോ?അമ്മേ,നിൻ ഹൃദയധമനികളിൽ തിങ്ങിവിങ്ങിനില്പതേതൊരഭൗമ വികാരവായ്പിൻ രാഗപരാഗം?വചനവിത്തുകൾ മൊട്ടിട്ടുല്ലസിപ്പതിൻഹർഷാരവങ്ങളോ?അതോ,വ്യാകുലസമുദ്രത്തിരമാലകൾ തൻശോകസാന്ദ്ര സംഗീതധാരയോ?